‘Hoi Loes, weet je al hoe laat je morgen arriveert?’, vraagt Maarten. ‘De druiven zijn rijp, dus we plukken donderdag en vrijdag. Nog vóór de regen, die we zondag verwachten…’. Maarten van Luyt is wijnmaker in de Douro regio in Portugal. Deze week mag ik hem helpen met de oogst en het wijnmaken. Voor mij de eerste hands-on ervaring op mijn wijnreis avontuur en ik kan niet wachten tot het begint.
Spontane acties
Ik app hem terug dat ik al in Pinhao aangekomen ben. ‘Ik ga nu in Pinhao eten, heb je al gegeten?’ vraagt hij enthousiast. En zo is de eerste spontane actie – van wat er velen zullen worden – een feit.
Maarten woont al ruim 15 jaar in de Douro-vallei, een gebied dat bekend staat als de kweekvijver van de port wijnen. Over de jaren heen heeft hij zijn Quinta de Alaude (vrij vertaald Boerderij van Luyt) gerealiseerd op een werkelijk uniek plekje van dit UNESCO-werelderfgoed. Als zelfs de locals hun zakelijke contacten meenemen om naar jouw uitzicht te komen kijken, dan weet je dat je goed zit.
De volgende ochtend haalt Maarten me op in Pinhao. ‘Vandaag komt er een vriendengroep aan die ook in de bed&breakfast zal verblijven.’, zegt Maarten. ‘Ze hebben een portproeverij en barbecue bij mij geboekt. Dat is leuk, dan kun je meedoen. Vanmiddag wil ik beginnen met het oogsten van de syrah, mijn favoriete druivensoort. En vanavond is de verjaardag van Natalia, de wijnlaborant van Churchills. Als je wilt kun je mee.’, zegt hij. ‘Wow, dat klinkt als een leuke dag!’, antwoord ik. ‘Ik ben overal bij!’. En ik spreek met mezelf af dat ik de komende week overal ja op antwoord. Wat een unieke kans om de Portugese wijnwereld te leren kennen, via deze enthousiaste Nederlandse wijnmaker.
De oogst begint...of toch niet?
Onderweg naar huis maken we een stop bij een café voor een kopje koffie, groet Maarten bevriende wijnmakers: ‘We harvest our grapes now, before the rain!’. De wijnmakers zijn net als Maarten opgetogen en gespannen tegelijk: oogsten we nu, of wachten we de regen af? Daarna halen we nog even een batterijtje voor de wijn-thermometer bij de Chinees – die het vervolgens niet blijkt te doen (classic!). Het is geen moment stil in de auto. Maarten is een verhalenverteller. ‘Toen ik in Bordeaux was om te oogsten, ontmoette ik Carlos, een Chileense wijnmaker. Om te leren proeven kochten we iedere dag 3 flessen wijn. Dat ging natuurlijk als een lopend vuurtje. Binnen de kortste keren zat het hele huis vol met mensen. Heel gezellig was dat.’
We komen aan bij Maartens huis. Het uitzicht is schitterend. Ik heb een kamer met een levensgroot panoramaraam, waar ik de komende week mag verblijven. Gelukkig heb ik een paar uur de tijd om te landen, voordat we beginnen met oogsten. Ik kan gewoon haast niet geloven hoe mooi het hier is en wat een geluk ik heb dat ik Maarten op het spoor ben gekomen.
Even later beginnen we met het oogsten van de syrah. Maarten is altijd een beetje zenuwachtig: is dit het goede moment om te beginnen? Als je eenmaal begonnen bent kun je niet meer terug. Dan moet er wijn gemaakt worden! Maar de druiven zijn rijp en er is regen op komst, dus we gaan ervoor. Maarten legt uit waar ik moet op letten met het oogsten. Fijn, want voor mij is het de eerste keer dat ik op deze schaal druiven oogst. Er staat ongeveer een half hectare aangeplant. ‘Druiven die kapot zijn knip je weg, die kunnen rot of schimmel hebben.’ legt Maarten uit. ‘Een paar krentjes in een trosje maakt niet uit, maar als het een hele rij is haal je ze weg. En bovenal: veel proeven! Smaken ze goed, dan maken we er wijn van.’
De 3 musketiers en don quijote
We zijn ongeveer een uur bezig als Maarten’s telefoon gaat. ‘Ah, gullie zijn er? We zijn in de wijngaard, we komen eraan.’ hoor ik hem zeggen. De vriendengroep – ook wel bekend als de 3 musketiers en don quijote – is gearriveerd. De mannen komen uit Lieshout in Brabant, waar Maarten ook vandaan komt, en ik merk dat het dialect meteen ver-Brabantst. Gelukkig versta ik dat goed, omdat mijn familie uit die regio komt. We strijken neer in Maarten’s woonkamer. En genietend van het uitzicht proeven we de LUYT witte wijnen. Die van 2021, licht en fruitig. Die van 2019, geweldig aromatisch en mooi gerijpt.
Omdat de vriendengroep nog geen eetplannen heeft, besluiten we met z’n allen uit eten te gaan in Pinhao. Op de borden grote stukken picanha – een mals staartstuk van rund op Braziliaanse wijze gesneden – en tonijn. In het glas Bons Ares 2021, mineralig wit van wijnmaker Ramos Pinto. Het is heel gezellig aan tafel. De drie musketiers kennen elkaar al van vroeger. Don quijote is import van boven de rivieren. Een echte Rotterdammert. Ik voel me meteen thuis als Delftenaar. Hij is de regelneef, en de musketiers voegen een flinke portie humor, levensvragen en de gevoelige noot toe. De gesprekken gaan over hoe het de gezamenlijke vrienden en kennissen op het thuisfront in Lieshout vergaat, over de achtergrond van René, Pascal, Arthur en Rob, over de wereldse wijnavonturen van Maarten en over mijn plannen voor het aankomend jaar.
Wijn & ziekenhuiskoffie
Richting 22.00 uur rijden Maarten en ik door naar Quinta de Gricha, een van de zusterbedrijven van Churchill’s, waar de verjaardag van Natalia, de wijnlaborant, is. We lopen de wijnmakerij binnen. Ik zie grote granieten bassins, ook wel lagars genaamd, en mannen die schouder aan schouder in de bakken staan. De druiven worden met de voeten getreden om de kleur en smaak uit de schil in de wijn te krijgen. Het is een eeuwenoude traditie die in deze regio nog springlevend is. Natalia geeft me een Churchill’s shirt en zwarte shorts en nodigt me uit om mee te komen stappen. En zo val ik letterlijk met mijn neus in de wijn, op de eerste officiële dag van mijn wijnavontuur. Ik voel dat er rust over me heen komt: niet alleen is dit als een massage voor je voeten, maar ik ben op precies de juiste plek, met de juiste mensen, de dingen aan het doen die ik graag wil leren.
Even later ontmoet ik Ricardo, een goede vriend van Maarten en de wijnmaker bij Churchill’s. Hij legt me uit hoe port wijn wordt gemaakt en laat me de wijnkelders zien. En om twaalf uur is er taart, en wordt er gezongen voor Natalia. Eerst in het Portugees, en later zingen Maarten en ik natuurlijk ook het ‘Lang zal ze leven’. En opnieuw val ik met mijn neus in de wijn, deze keer in de beste flessen wijn en port die de bevriende wijnmakers voor de gelegenheid van Natalia’s verjaardag hebben meegebracht, waarvan velen niet of nog niet op de markt zijn. Ik voel me een VIP. Als een coassistent tijdens mijn Geneeskunde opleiding die direct bij de bazen aan tafel mag zitten. Met als grote verschil: de wijn in ons glas is vele malen beter dan de ziekenhuiskoffie en de sfeer is wel om te genieten.
Meer weten over Maarten?
Wil je meer weten over Maartens wijngoed, bed and breakfast en zijn wijnen? Neem dan een kijkje op: https://www.luytwines.com/
コメント